Ziekte van Grover

De ziekte van Grover is een veel voorkomende, vaak miskende, sterk jeukende huidaandoening, die meestal optreedt bij blanke mannen boven de 40 jaar. Bij vrouwen of bij jongeren komt het minder vaak voor. Een andere, Engelstalige medische benaming is “transient acantholytic dermatosis”. Het woord “transient” suggereert dat de aandoening van tijdelijk aard is, maar de klachten kunnen soms enkele jaren aanhouden. “Grover” is de naam van de arts die de huidaandoening voor het eerst in 1970 heeft gemeld.

Hoe ontstaat de ziekte van Grover ?

De precieze oorzaak is onbekend. Wel bestaat er een sterke relatie met overmatige zon blootstelling, warmte en zweten. Andere minder vaak voorkomende associaties zijn die met koortsende ziektes, zwangerschap, leukemie, bepaalde nierziekten en pyoderma gangrenosum. De ziekte van Grover komt ook wel eens samen voor met andere huidaandoeningen, waaronder diverse eczeemsoorten, pityriasis rubra pilaris, pityriasis versicolor en pemphigus foliaceus.

Hoe ziet de ziekte van Grover eruit ?

Er is sprake van plotseling optredende hevig jeukende bultjes, blaasjes en (door het krabben ontstane) wondjes en krabeffecten die diffuus gerangschikt zijn op de romp, schouders, nek , bovenarmen en dijbenen. Opvallend is dus dat voornamelijk het middendeel van jet lichaam is aangedaan. De meeste gevallen zijn voorbijgaand (weken tot maanden), bij sommigen kunnen de klachten soms wel enkele jaren voortduren. Door de langhoudende ziekteduur klagen sommige patiënten over algehele malaise, vermoeidheid, zwakte en soms gewichtsverlies.

Hoe wordt de diagnose van de ziekte van Grover ?

Deze huidaandoening kan sterk lijken op vele andere huidaandoeningen, zoals eczeem, galbulten, prurigo en zelfs schurft. Bij verdenking op de ziekte van Grover zal uw dermatoloog in de meeste gevallen een huidbiopsie afnemen om de diagnose vast te stellen. Bloedonderzoek wordt alleen op indicatie gedaan, bijvoorbeeld als er een verdenking bestaat op een onderliggende inwendige ziekte.

Wat is de behandeling van de ziekte van Grover ?

MILDE VORM
Hierbij voldoet een uitwendige behandeling met lokale corticosteroïden en soms ook mentholhoudende zalven. Ook het regelmatig gebruik van vochtinbrengende zalven en crèmes kan helpen tegen de jeuk. Andere uitwendige middelen die toepasbaar zijn tegen de aandoening zijn tretinoïne crème en calcipotriol zalf.

ERNSTIGE VORM
Voor de ernstige vorm bestaat er helaas nog geen universele werkzaam middel. Wel zijn er goede tot wisselende effecten gemeld met de volgende middelen.
1. Orale middelen. Meest toegepast is het middel isotretinoïne. Deze wordt meestal gegeven in een dosering van 40 mg per dag voor 2 weken, daarna afgebouwd tot 10 mg per dag voor ongeveer 3 maanden. Andere mogelijke orale middelen zijn acitretine, prednisolon, methotrexaat , tetracycline en antihistaminica.
2. Lichttherapie. Deze geeft wisselende resultaten. UVB therapie kan de klachten doen verminderen, maar het kan bij sommigen juist de ziekte doen verergeren.

Wat kunt u zelf doen aan de ziekte van Grover ?

Vermijd overmatige inspanning, zweten (sauna bezoek !) en blootstelling aan zonlicht. Het nemen van een koude douche of het aanbrengen van koude kompressen helpt alleen tijdelijk en wordt niet aangeraden.

Wat is het beloop van de ziekte van Grover ?

Spontaan herstel is mogelijk na enkele weken. Bij sommige gevallen kan de ziekte echter een aantal maanden tot jaren aanhouden.